Zespół Stresu Pourazowego o Charakterze Złożonym (Complex Post-Traumatic Stress Disorder, C-PTSD) i Zespół Stresu Pourazowego (Post-Traumatic Stress Disorder, PTSD) to dwa różne zaburzenia psychiczne, choć mają pewne podobieństwa. Oto główne różnice między nimi:
Rodzaj traumatycznego doświadczenia:
- PTSD: Zazwyczaj jest związany z jednym, konkretnym traumatycznym wydarzeniem, takim jak wojna, napad, wypadek samochodowy czy gwałt.
- C-PTSD: Jest związany z długotrwałymi, powtarzającymi się traumatycznymi doświadczeniami, takimi jak przemoc domowa, zniewolenie, nadużycia emocjonalne czy przewlekła ekspozycja na stresujące warunki życiowe.
Charakter objawów:
- PTSD: Objawy PTSD często skupiają się na reakcjach na konkretne wspomnienia lub sytuacje związane z traumatycznym wydarzeniem. Typowe objawy to nocne koszmary, nawroty myśli, nadmierne pobudzenie i unikanie sytuacji związanych z traumą.
- C-PTSD: Objawy C-PTSD są bardziej zróżnicowane i obejmują szeroki zakres trudności emocjonalnych, interpersonalnych i zachowawczych. Pacjenci z C-PTSD często doświadczają silnych emocji, problemów w relacjach, dysocjacji i innych trudności.
Źródło traumy:
- PTSD: Zazwyczaj związany z jednym, konkretnym źródłem traumy, które można zidentyfikować i opisać.
- C-PTSD: Związany z wieloma źródłami traumy, które często są długotrwałe i bardziej złożone. Osoby z C-PTSD mogą mieć historię wielu traumatycznych doświadczeń.
Wpływ na osobowość:
- PTSD: Często ma ograniczony wpływ na strukturę osobowości i funkcjonowanie poza obszarem związanym z traumatycznym wydarzeniem.
- C-PTSD: Może wpłynąć na szerokie spektrum funkcjonowania osobowości, w tym na postrzeganie siebie, innych ludzi i świata oraz na zachowania interpersonalne.
Terapia:
- PTSD: Terapie skupiają się na redukcji objawów związanych z konkretnym traumatycznym wydarzeniem, często stosuje się terapie poznawczo-behawioralne, terapie ekspozycji czy EMDR.
- C-PTSD: Terapie koncentrują się na bardziej kompleksowych trudnościach emocjonalnych i interpersonalnych. Terapie psychodynamiczne, terapie oparte na ciele czy terapie dialektyczno-behawioralne mogą być bardziej odpowiednie w przypadku C-PTSD.
Warto podkreślić, że oba zaburzenia mogą być trudne i bolesne, ale zrozumienie ich różnic może pomóc w odpowiednim rozpoznawaniu i leczeniu. W każdym przypadku istotne jest uzyskanie wsparcia od doświadczonego terapeuty, który może dostosować terapię do indywidualnych potrzeb pacjenta.
